Model ten jest repliką nieczynnej stacji Okunin, położonej na linii numer 357 Sulechów – Luboń koło Poznania. Segmenty w zamyśle pomysłodawcy mają odzwierciedlać stację z lat 1960-1974.
Okunin jest małą stacją przelotową na jednotorowej linii znaczenia miejscowego. Układ torowy składa się z jednego toru głównego zasadniczego, jednego toru głównego dodatkowego oraz toru bocznego z rampą. Moduł tworzy 9 segmentów o łącznej długości 8,1m. Na poszczególnych segmentach makiety znalazły się charakterystyczne dla wielkopolskich i lubuskich lokalnych linii kolejowych zbudowanych na początku XX wieku, obiekty pochodzenia pruskiego i niemieckiego, takie jak: budynek dworcowy z magazynem ekspedycyjnym, mała stacja transformatorowa, budynek mieszkalny dla pracowników kolei otoczony typowymi budynkami gospodarczymi z cegły i blachy falistej, typowa pruska toaleta dworcowa. Budynek stacyjny jest repliką obiektu charakterystycznego dla tej linii.
Przy torze bocznym znajduje się rampa oraz tor z placem ładunkowym, przy którym znajduje się niewielki budynek gospodarczy. Od placu ładunkowego prowadzi brukowana droga, dochodząca do asfaltowej szosy. Druga droga przecina linię kolejową na przejeździe kolejowym z rogatkami obsługiwanymi przez dróżnika. Wjazdy na stację chronione są dwuramiennymi semaforami kształtowymi. Krajobraz i elementy przyrody stylizowane są na przełom maja i czerwca, co podkreślają kwitnące kwiaty polne, drzewa i krzewy. Stacja i jej okolice tętnią życiem – okoliczni mieszkańcy spieszą na stację, która ogniskuje życie lokalnej społeczności. Na stacji zauważyć można przedstawicieli różnych grup społecznych: na pociąg spiesznym krokiem podąża tutejszy adwokat jadący na rozprawę do Sądu w Wolsztynie, na peronie czeka proboszcz miejscowej parafii…
Budowa makiety trwała od czerwca do października 2012 roku. Niektóre detale zostały dodane w 2013 roku. Przy budowie tej stacji oparto się na oryginalnych niemieckich planach z 1921 roku oraz bogatej dokumentacji fotograficznej, zarówno archiwalnej, jak przedstawiającej stan obecny. Dzięki temu ukształtowanie terenu, przebieg lokalnych dróg i ścieżek jest niemal w 100% zgodny z rzeczywistym. Jedynym odstępstwem od oryginału są: budynek toalety oraz budynek mieszkalny pracowników stacji (wykorzystano i zwaloryzowano budynki najbardziej zbliżone do oryginalnych). Na szczególną uwagę zasługuje płot okalający posesję z budynkiem mieszkalnym, który również jest wierną repliką istniejącego ogrodzenia.
Pomysłodawcą, inwestorem i menedżerem projektu jest Łukasz Piński, który wykonał również kilka budynków znajdujących się na poszczególnych segmentach oraz wstępnie ukształtował teren. Sterowanie i część elektryczną wykonał Tomek Zygmanowski. Układ torowy, krajobraz oraz zieleń wykonał Daniel Skarżyński.
