Jest to największy i jednocześnie najstarszy moduł makiety PMM H0. Jego centralną część stanowi normalnotorowa stacja Lewin Leski, styczna ze stacją wąskotorową Lewin Leski Wąsk. Układ torowy tworzą dwa tory główne (w układzie schodkowym) oraz trzy tory boczne (2 ładunkowe i 1 trakcyjny – z jednostanowiskową lokomotywownią).
Budynek stacyjny jest kopią obiektu ze stacji Stara Piła.
Stacja posiada jeden, wyspowy peron.
Przy rampie transporterowej (służącej do załadunku wagonów normalnotorowych na wąskotorowe wagony transportery) usytuowana jest rampa przeładunkowa pomiędzy torem normalnym a wąskim.
W obrębie stacji znajduje się przejazd kategorii A z rogatkami obsługiwanymi przez dróżnka przejazdowego, pełniącego również czynności zwrotniczego.
W skład zabudowań lokomotywowni wchodzą (oprócz „szopy”): budynek biurowo-mieszkalny i posterunek kontroli technicznej.
Obok budynku stacyjnego jest poczta, a nieco dalej – przy wyładowni – gorzelnia rolnicza.
Na stacji znajduje się też zaplecze służb utrzymania ze schroniskiem i magazynem toromistrza, drewnianą wiatą oraz budką i magazynkiem montera zabezpieczenia ruchu.
Urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego na tej stacji są ręczne i mechaniczne. Stacja wyposażona jest jedynie w semafory wjazdowe, poprzedzone nieruchomymi, kształtowymi tarczami ostrzegawczymi.
Stację wąskotorową tworzy jeden tor główny oraz pięć torów bocznych (w tym 2 ładunkowe, 1 komunikacyjny, 1 trakcyjny i 1 boczniowy).
W niewielkim budynku dworcowym (będącym kopią obiektu z przystanku osobowego w Lichtajnach) oprócz poczekalni i kas usytuowana jest nastawnia dysponująca kolei wąskotorowej.
Przy torze trakcyjnym, w bezpośrednim sąsiedztwie budynku stacji normalnotorowej, znajduje się punkt obrządzania wąskotorowych parowozów.
Bocznica wąskotorowa prowadzi do gorzelni, przecinając drogę dojazdową do dworca.
Urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego na tej stacji są ręczne (rozjazdy) i mechaniczne (semafor). Stacja wyposażona jest jedynie w semafor wjazdowy.
Twórcą tej części modułu jest Leszek Lewiński.
W jednym kierunku szlak tworzy 10 segmentów. Układ torowy to dwa, przeciwne łuki na wzniesieniu wprowadzające tor na jednoprzęsłowy, stalowy most kolejowy o konstrukcji kratownicowej, wykonany nad żeglownym kanałem.
Tuż za nim znajduje się kolejowy wiadukt stalowy o konstrukcji skrzynkowej przerzucony nad drogą krajową.
Na tym odcinku usytuowane są też dwa przepusty (rurowy i sklepiony). Tor biegnie pośród zieleni, przechodząc z nasypu w przekop i ponownie na nasyp.
Twórcami tych segmentów w module są: Jacek i Stanisław Świderscy, Bernard Sobczyk, Leszek Lewiński, Kazimierz Kinowski, Tomasz Olszyński i Artur Stefański.
W drugim kierunku szlak tworzy 7 segmentów. Układ torowy składa się z łuku oraz odcinka prostego. Na tym odcinku usytuowany został przejazd kolejowy kat. D na skrzyżowaniu z polną drogą oraz sklepiony przepust, zaś w końcowej części – konstrukcja odciążająca w miejscu, w którym trwa przebudowa przepustu. Tor, podobnie jak na poprzednim szlaku, biegnie wśród zieleni, głównie na nasypie. Obok widać pastwisko dla koni oraz brzeg jeziora, przy którym wypoczywają turyści.
Twórcami tych segmentów w module są: Sebastian Marszał, Leszek Lewiński, Arkadiusz Kozłowski i Przemysław Trzaskowski.
Ze stacji Lewin Leski Wąsk. odchodzi także szlak wąskotorowy, zaliczany również do tego modułu. Składa się z 5 segmentów. Na pierwszym usytuowany jest dawny, betonowy schron z czasów wojny oraz przejazd kolejowy na skrzyżowaniu z polną drogą.
Głównym elementem drugiego segmentu jest gospodarstwo rolne wzorowane na zabudowaniach z Lichnówki (Żuławy). Kolejne trzy segmenty tworzą łuk, na którym występuje następny przejazd.
Twórcami tych segmentów są: Sebastian i Monika Marszał.
